Trochę pokory

Do słów rzadko używanych i wychodzących z mowy, takich jak honor, cnota, autorytet, wypada dopisać pokorę. Nie ma na nią miejsca w świecie ludzi przebojowych, bezkompromisowych, co gorsza przekonanych o własnej wszechmocy. Co więcej, ta wszechmoc wypada dość blado w zderzeniu z konkretami. Owszem, udało się wysłać człowieka na Księżyc, ale w najważniejszej kwestii, jaką jest istotne (nie tylko statystyczne) przedłużenie życia człowieka, medycyna nie odnotowuje sukcesu porównywalnego z innymi dziedzinami nauki. Co najwyżej „umieramy zdrowsi”. Skądinąd przeceniamy nasz wpływ na przyrodę – owszem, osiągnięto sukcesy w wybiciu białych nosorożców, ale znaczącego postępu w tępieniu szczurów, karaluchów, komarów i kleszczy nie widać. Przeceniany jest również wpływ człowieka na klimat. Ten działa wedle swoich reguł. Badania pni drzew wskazują, że na przykład głośny prąd Ninio powoduje ocieplenie w Ameryce Południowej cyklicznie od 10 tysięcy lat. W ciągu 150 lat zawrotnego