Wracając do Jana Chrzciciela

Nie samą polityką czy geopolityką żyje człowiek. Warto wracać do fundamentalnych tekstów religijnych i teologicznych. 

I tak się właśnie stało w moim przypadku w ostatnich dniach wakacji, gdy w ręce wpadła mi (nie będę ukrywał, że w czasie robienia drobnych porządków na półkach) książka Jeana Danielou SJ „Święty Jan Chrzciciel. Świadek Baranka”. To niesamowita teologicznie opowieść o tym świętym. Wiele w niej podobieństw do znakomitej pracy Sergiusza Bułgakowa „Przyjaciel Oblubieńca”, ale wiele myśli nieco odmiennych. Danielou zwraca uwagę na fakt samotności Jana, na to, że koniec jego życia to czas trudny, bo uczniowie go opuszczają, że – być może on sam – nie potrafił pogodzić się z tym, że Mesjasz przyszedł w postaci pokornego sługi, a nie wielkiego sędziego. To oczywiście są tezy dyskusyjne, niepewne, ale jednocześnie bardzo prawdopodobne, a także pozwalające inaczej zrozumieć niektóre nieco mniej jasne fragmenty Ewangelii poświęcone właśnie Janowi.