Węgry, Orbán, transformacja

Lata 80. na Węgrzech to okres, w którym społeczeństwo w tym kraju pochłonięte było konsumpcją „gulaszowego socjalizmu”. Niewydolność całego bloku wschodniego sprawiła jednak, że sowieckie domino zaczęło się walić W ubiegłym tygodniu pisaliśmy, że Węgry końca lat 80. to powolne gnicie zakupionego na kredyt wieloletniego okresu marazmu społecznego. Nie powiódł się plan pięcioletni przyjęty przez tamtejszą Socjalistyczną Partię Robotniczą. W elitach intelektualnych rosła świadomość pudrowania systemu, wśród zwykłych Węgrów wraz z odczuwalnym pogorszeniem poziomu życia wzbierała złość. W maju 1989 r. do dymisji podał się przewodniczący partii. Mowa życia 16 czerwca 1989 r. Polska od kilkunastu dni żyje atmosferą pierwszych, „częściowo wolnych” wyborów. Na ulicach Budapesztu jest ćwierć miliona ludzi. Podczas uroczystego pogrzebu Imre Nagya, polityka zamordowanego przez komunistów w 1958 r., a teraz rehabilitowanego, na mównicę wychodzi 26-letni Viktor Orbán. Choć jego