Czerwony alarm

Po zamachach w Paryżu bardzo wielu ludzi zadaje sobie pytanie: kiedy to się zakończy? Nie znam odpowiedzi. Wiem, że na razie nie ma na to szans. Warunkiem wyzdrowienia chorego jest postawienie diagnozy. Jak na razie przeklęta poprawność polityczna to uniemożliwia. Zabrania nazywania rzeczy po imieniu. Tak jak w wypadku niemieckiej historii pojawił się zupełnie nowy naród – „naziści”, tak dziś jedynymi winowajcami są nieposiadający narodowości, a co ważniejsze religii – „terroryści”. Co więcej, nie można nawet pytać o ich cele. Mordują, bo są terrorystami, i już! To, że ich ostatecznym celem jest światowy kalifat, oczyszczenie Europy z niewiernych – nie ma wielkich szans przebicia się do opinii publicznej. To prawda,  łotry gotowe zabijać w imię świętej wojny stanowią niewielki (na razie) odsetek społeczności muzułmańskiej, ale czy ktoś policzył procent tych, którzy udzielają im wsparcia, skrycie kibicują, a gdyby doszło do gorącego zderzenia cywilizacji, wzięliby