System wiecznie żywy

Jako modelowy autokrata, Władimir Władimirowicz Putin posiada wiele twarzy, czy raczej masek, lubi prezentować się jako dobrotliwy ojciec narodu prowadzący dialogi ze swoimi poddanymi, co z drugiej strony nie przeszkadza w wysyłaniu ich na rzeź, nie tyle „za rodinu”, ile za imperium. Bywa obrońcą cerkwi i tradycyjnych wartości, nie gardząc w praktycznej polityce kłamstwem, zbrodnią i terrorem. Umiejętnie kokietuje rozmaitych pożytecznych idiotów, kusząc rosyjskim obywatelstwem, choć niektórzy (jak Depardieu) zwabieni na jego lep po pewnym czasie przeglądają na oczy i dają drapaka z putinowskiego raju. Ciekawe, że prawdę o takim osobniku możemy poznać nie tylko z posunięć globalnych, ale i niejednokrotnie drobnych. Światowym hitem filmowym wchodzącym na nasze ekrany jest ostatnio „System”, opowieść o seryjnym zabójcy dzieci, grasującym swobodnie w 1953 r. w Związku Radzickim i ściganym przez „dobrego czekistę”, który ostatecznie osiągnie sukces. Teoretycznie ktoś