Moc truchleje

W tekście zamieszczonym w tym numerze piszę dla Państwa o pięknej, starej, polskiej kolędzie „Przybieżeli do Betlejem pasterze”. Jest jeszcze jedna kolęda, którą my, Polacy, szczególnie ukochali-śmy (także już opisywana w „Gazecie Polskiej”) – „Bóg się rodzi, moc truchleje” Franciszka Karpiń-skiego. 

Ile w niej jest niezwykłych treści do wyłowienia, zrozumienia, odczuwania, a wręcz wymodlenia w czasie śpiewu. Po pierwsze, wiedzieć trzeba, że autor był świadkiem drugiego rozbioru, który dokonał się w Grodnie w roku 1793. Płakał wówczas jak dziecko, słysząc przez ścianę odgłosy balu, na któ-rym tuż po podpisaniu rozbioru bawili się Rosjanie oraz sprzedający im swe usługi „Polacy”. Płakał, bo wiedział, co się właśnie strasznego stało. W traktacie rozbiorowym zapisano wszystko: jedno po drugim miasto, jedną po drugiej wieś, rzekę, rzeczkę – co ma należeć do Rosji, a co do Prus. A każde miasteczko to kościół, rynek, ileś domów, a może i pomnik czy jakaś stara