Pocztówka z Baku

Jestem znów na południowym Kaukazie. Drugi raz w ciągu ostatnich dwóch miesięcy. Najpierw zameldowałem się w Gruzji, a potem w Armenii. Teraz zaczynam od Armenii, aby pojawić się w końcu w Azerbejdżanie.   W kraju dynastii Alijewów jestem po raz trzeci. Pierwszy raz byłem tu 14 lat temu. Drugi raz – przed rokiem. Zmiany są kolosalne. Własne surowce robią swoje: postsowieckie państwo z bijącymi po oczach kontrastami społecznymi i sporym obszarem nędzy zostało zastąpione przez najbogatsze państwo całego Kaukazu. Stolica, Baku, stała się nowoczesną metropolią, mającą zachodnią architekturę i drapacze chmur, ale też nowe domy stylizowane na te budowane na przełomie XIX i XX wieku. Zresztą bardzo duża część dawnej zabudowy Baku to dzieło polskich architektów, którzy odcisnęli polskie piętno na azerskich budowlach trzech dekad przed mniej więcej wiekiem. Chodzę więc po stolicy Azerbejdżanu śladami Cezarego Baryki. Bohater Żeromskiego, patriota, niegdyś lewicowy radykał, kobieciarz, uosabia