Obecna obrona polskiej granicy zwróciła moją uwagę na znamienny fakt – jak często w naszej historii (i mitologii) do roli symboli urastają bohaterskie obrony, a jak rzadko zwycięskie szturmy. Tych pierwszych jest mnóstwo – od obrony Głogowa, przez obronę Zbaraża i Częstochowy, po odpieranie ataków na Lwów czy po wielokroć na Warszawę. Sytuacji odwrotnych jest znacznie mniej, nasze dwa największe sukcesy załatwiliśmy drogą negocjacji.
Malbork w wojnie trzynastoletniej po prostu wykupiliśmy od husyckiej załogi, a klucze Moskwy przynieśli nam w 1610 roku sami bojarzy, ofiarując „Czapkę Monomacha” królewiczowi Władysławowi. Także Kijów w 1920 roku zajęliśmy praktycznie bez walki. Oczywiście mamy w dorobku zdobycie Monte Cassino, ale zgódźmy się – ten sukces polskiego żołnierza poszedł na cudzy rachunek. Oczywiście wyjaśnienie tego fenomenu jest proste, rzadko w dziejach bywaliśmy stroną agresywną i nigdy nie przychodziło nam do głowy chełpić się nieodzownym w
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów oraz lektora na gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
