Sześćdziesiąt pięć lat temu, 28 czerwca 1956 roku, poznańscy robotnicy zaprotestowali przeciwko dramatycznym warunkom życia i pracy. Domagali się, jak głosił jeden z transparentów, „Chleba i Wolności”. W odpowiedzi komuniści wyprowadzili na ulicę czołgi i wojsko. Stolica Wielkopolski spłynęła krwią. Zginęło co najmniej 58 osób.
Pierwszy wielki bunt społeczny w Polsce po II wojnie światowej wybuchł w Poznaniu. Ze względu na jego skalę, liczbę ofiar i charakter walk wielu historyków podkreśla, że było to po prostu powstanie zbrojne. Bezpośrednią przyczyną protestu były drastycznie spadający od kilku lat poziom życia i fatalne warunki pracy. Oczywiście dotykało to w mniejszym lub większym stopniu mieszkańców całej Polski, ale w Poznaniu wszystkie te problemy skupiły się jak w soczewce.
O godne życie
Wielkopolanie znani ze swojej pracowitości, zamiłowania do porządku i wrażliwi na wszelką krzywdę społeczną nie zamierzali
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas prenumerata@gazetapolska.pl
