Przywódcy, jakich mało

Niestety niektóre chwyty twórców filmu nieco mu szkodzą. Widać niekiedy, że reżyserem obrazu jest twórca „Szklanej Pułapki II” przesiąkniętej schematami znanymi z kina klasy B. Dlatego też atrakcyjne dla oka „opakowanie” fabuły momentami przekracza granicę tolerancji u wytrawnego kinomana. Natomiast znakomicie zrealizowane sceny z udziałem prezydenta Gruzji, genialnie zagranego przez Andy’ego Garcię, przykrywają niedoskonałości fabuły i powodują, że film można uznać za sukces w dorobku Harlina. Kino akcji z elementami politycznego thrillera Sceny akcji zrealizowane są naprawdę nieźle. Film otwiera akcja ratowania dziennikarzy przez gruzińskich żołnierzy w Iraku – niezwykle realistyczna i brutalna, scena ataku irackich rebeliantów na samochód z korespondentami wojennymi naprawdę zapada w pamięć. Twórcy nie szczędzą nam takich ujęć. Nie tylko obrazy pacyfikowania gruzińskich wiosek przez najemców, którzy nie mają oporów gwałcić i z zimną krwią mordować „wyzwalanych”