Kto oglądał memogenny spektakl Donalda Tuska w Pabianicach, a wciąż miał cichą nadzieję, że premier sam siebie wyciągnie za włosy z politycznego / wizerunkowego kryzysu, ten nie ma powodów do radości. Dla tych, którego niczego dobrego po liderze Koalicji Obywatelskiej się nie spodziewali i nie spodziewają, było to jasne potwierdzenie jego słabnącej formy. Nie trzeba by było o tym mówić wiele, gdyby od tego człowieka nie zależała przyszłość Polski.
Od spotkania Donalda Tuska z wyborcami minęło kilkanaście dni. Posługując się współczesną, serialową metaforą: jeśli miał to być odcinek, który ruszy do przodu coraz bardziej ciężkostrawną polityczną operę mydlaną, to najwyraźniej „scenarzysta forsę wziął, potem zaczął pić. / I z dialogów wyszło dno, zero, czyli nic” (cytat, rzecz jasna, ze szlagieru „Bal wszystkich świętych” Budki Suflera).
Blamaż Tuska w Pabianicach
A dialogi i monologi w pabianickim spektaklu lidera niemiłościwie nam panującej koalicji były
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów oraz lektora na gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
