Bez przełomu, ale jednak

Niestety. Choć Europa znów skręciła trochę w prawo, prawicowy zwrot w Parlamencie Europejskim jednak się nie dokonał. Stary Kontynent pozostał w tym samym miejscu, może tylko lekko zwrócił swój wzrok w innym kierunku.

Najbardziej entuzjastycznie nastawieni politycy liczyli na to, że dwie prawicowe frakcje (EKR i ID) wspólnie zdobędą tyle mandatów, by stworzyć najsilniejszą frakcję w PE. Nic z tego. Po pierwsze, trudno byłoby te żywioły zjednoczyć, skoro jeszcze przed wyborami doszło do kolejnych podziałów, a i po wyborach trwają ambicjonalne spory w kilku krajach, głównie we Francji. Po drugie, nawet gdyby wszyscy się cudem dogadali, wciąż jest ich za mało, by dla największej w PE Europejskiej Partii Ludowej atrakcyjna była zamiana koalicji z mainstreamem na model włoski, w którym chadecja, jak na normy unijne dość prawicowa, współpracuje z konserwatystami i narodowcami. U nas ledwo udało się kiedyś stworzyć podobny sojusz w ramach Zjednoczonej Prawicy, tu jednak trzeba by