Wyścig z czasem

Wyścig z czasem jest podstawą filmowej dramaturgii, a prosta dość kwestia – zdążą czy nie zdążą – przykuwa do ekranów kolejne pokolenia widzów. Jednak nie o filmie chcę mówić, lecz o rzeczywistości, choć reguły dramaturgii są podobne. „Obóz postępu” śpieszy się jak nigdy dotąd.

Zanim wskutek eurowyborów w czerwcu 2024 roku lewactwo może utracić swoją dotychczasową przewagę, zanim w Stanach wygra ponownie Trump i dalej będzie tępić absurdy politycznej poprawności. W tym wyścigu liczyły się dni i godziny. Jakich łamańców dokonywano, by decyzje mogące obudzić część polskiego elektoratu podjąć, gdy będzie pozamiatane, jak nerwowo czeka się na intronizację Tuska, zanim dojdzie do przyspieszenia w Brukseli. Morawiecki, Duda mogliby przeszkodzić planom Europejskich Stanów Zjednoczonych – chociaż Czwarta Rzesza to termin bardziej adekwatny. Donald skromnie poprze, gdy mu się obieca, że stanie na czele! Sęk w tym, że społeczeństwa krajów europejskich nie zostały