Bohdan Urbankowski „Głosy“

Przywoływanie więźniów Auschwitz to nie jałowe rozpatrywanie cierpiętnictwa, to przypomnienie, że nawet w obozie możliwe były: bohaterstwo, miłość, poświęcenie dla innych ZOFIA ŚLIWIŃSKA (Zofia Kossak) Przez betonowe ściany bunkra śmierci szept jego modlitw jak światło – ojciec Kolbe wciąż żył jakby był nieśmiertelny nie udusiło go pragnienie i nie zadławił głód. Musiał zabić go żołdak, Niemiec. Zamiast włóczni – szpila z fenolem i ogień krematorium zamiast wniebowstąpienia. Teraz prochy świętego uświęcają przeklętą ziemię: nie urodzi zatrutego zboża krew nie buchnie spod pługa. Ten proch rozwiany przez wiatr   ziemię Auschwitz zmienił w relikwiarz odkupił. I oto ziarno znowu przemienia się w kłos polny kamyk w skowronka już niedługo z tej ziemi Bóg może znowu lepić człowieka. DR ALINA TETMAJER1 A jednak to, co było zmyśloną opowieścią światłem, szelestem zaledwie nad kartami pergaminu stało się ciałem: Ten Łazarz –