Walka o Kreml – kolejna runda

Miedwiediew przedstawił pomysł, który godzi w jeden z filarów systemu putinowskiego. Ale o tym, że kryzys w duumwiracie pogłębia się, pokazała kilkanaście dni wcześniej sprawa Libii, o czym już pisaliśmy. Wyglądało to tak, jakby ostatnie słowo należało do prezydenta. Ale Putin doskonale wie, że to za nim jest w tej sprawie opinia publiczna. Podobnie milczenie ws. obecności członków rządu w firmach nie jest wcale oznaką słabości Putina. Pozostaje on nadal numerem 1 w rosyjskiej polityce, a kolejne akcje Miedwiediewa wyglądają na coraz bardziej desperackie próby pozostania w grze o Kreml. I nie musi to być wcale wyrazem osobistych ambicji obecnego prezydenta, ale chęci jego zaplecza. O faktycznej słabości Miedwiediewa świadczy przebieg wojny Komitetu Śledczego i FSB z prokuraturą. Widocznym dla opinii objawem tej wojny jest tzw. afera hazardowa, o której pisaliśmy niedawno w „GP”. Prezydent wkroczył w ten spór jako mediator, usiłując de facto chronić prokuraturę. Ogłoszenie 30 marca