Utopić w ściekach

Kiedy oglądam w ostatnich tygodniach ściek, jaki zalewa postać prof. Adama Glapińskiego, prezesa NBP, to mam wrażenie, że gdzieś to już widziałem. 

W ciągu kilku ostatnich tygodni ten ekonomista został pozbawiony w mediach wszelkich intelektualnych przymiotów. Tak jakby nagle nie brano pod uwagę jego dotychczasowej przeszłości, dorobku i doświadczenia, a całą siłę skierowano na przekonanie opinii publicznej: patrzcie, jakiego głupka mamy na fotelu prezesa NBP. Siedzi Kowalski przed telewizorem i rechocze. Ten sam Kowalski, który w przeszłości łykał głodne kawałki o tym, że własności mieć się nie opłaca, firmy i majątek to obciążenie, a kapitał nie ma narodowości, teraz ma trząść się z oburzenia: „No nie przewidział inflacji! Jak tak można?!”. To ten sam widz, który wieść o tym, że astrofizycy w obliczeniach wieku wszechświata pomylili się o miliard lat, skwituje słowem: debile. Nie chcę się wypowiadać na temat tego, czy prezes Glapiński mógł coś zrobić