Szyicko-sunnicka konfrontacja na Bliskim Wschodzie

Jako światopoglądowych pobratymców postrzegał w walce również sunnickich radykałów, pozostających w opozycji do rządów w swoich krajach. Z tej przyczyny zaangażował się w militarne wspieranie sunnickich bojówek Hamasu w Palestynie, oporu mudżahedinów przeciw sowieckiej inwazji w Afganistanie, a po islamistycznym zamachu stanu w 1989 r. – nowych władz w Sudanie. Zachwiana równowaga sił Mimo to przez długi czas jedynym prawdziwym sojusznikiem Teheranu pozostawała Syria, rządzona przez klan Assadów, należący do szyickiej sekty alawitów. Socjalistyczny reżim w Damaszku zbliżyła jednak do Iranu nie wspólnota wyznaniowa czy światopoglądowa, lecz wrogość do Izraela, okupującego syryjskie Wzgórza Golan. Droga do politycznej ekspansji ajatollahów otworzyła się kilka lat temu. Paradoksalnie, najbardziej przyczynili się do tego Amerykanie, obalając wrogie Iranowi reżimy talibów w Afganistanie i Saddama Husajna w Iraku. Szczególnie demokratyzacja Iraku umożliwiła przejęcie