Rosyjski autor kryminałów, Boris Akunin, zwykł umieszczać w swych książkach następująca dedykację: „Pamięci wieku XIX, kiedy to literatura była wielka, wiara w postęp – bezgraniczna, a zbrodnie popełniano i wykrywano ze smakiem, tudzież elegancją”.
Czy w czasach królowej Wiktorii zbrodnie naprawdę popełniano ze smakiem? No cóż, raczej trudno o wyrafinowany gust posądzać Kubę Rozpruwacza, seryjnego mordercę prostytutek w londyńskiej dzielnicy biedoty Whitechapel w 1888 roku. Tożsamość zabójcy do dziś pozostaje nieznana, a on sam poczynał sobie z takim poczuciem bezkarności, że słał nawet listy do prasy! Jego okrucieństwo wywołało histerię nad Tamizą, a równocześnie było błogosławieństwem zarówno dla wydawców gazet, którzy zyskali „gorący temat” na wiele miesięcy, jak i autorów groszowych powiastek grozy, tzw. penny dreadfull, zawdzięczającym zbrodniarzowi niewyczerpane źródło inspiracji. Ponura sława Kuby Rozpruwacza sprawiła, że stał się on twarzą całego
SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów oraz lektora na gazetapolska.pl
Miesięczny dostęp do wszystkich treści serwisu www.gazetapolska.pl.
Masz już subskrypcję? Zaloguj się
* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas [email protected]
