Putinowskie sztuczki i polskie klauny

Największą siłą rosyjskiej propagandy jest to, co powinno być jej słabością. Absolutna niespójność, wewnętrzna sprzeczność, łączenie poglądów i idei, które są ze sobą w konflikcie. Tymczasem właśnie to, wraz z niesłychaną bezczelnością i agresją jako podstawową metodą przekazu, powoduje, że rosyjska propaganda potrafi dotrzeć do najróżniejszych środowisk. Sytuacja na Białorusi bardzo wyraźnie pokazuje siłę rosyjskiej propagandy i jej wpływ na opinię publiczną tak Zachodu, jak i państw postsowieckich. Media i internet zalały tysiące fejków, uaktywniono całe farmy trolli, które w odpowiedni sposób opisują falę protestów przeciw Łukaszence. Polska zajmuje bardzo ważne miejsce w propagandzie Putina – oczywiście negatywne. Warto jednak pamiętać, że to, co teraz obserwujemy, to tylko rodzaj „odsłonięcia”, pewnej intensyfikacji, z racji dynamiki wydarzeń geopolitycznych. Propaganda sączona jest bowiem cały czas, to stały element wpływający na politykę wewnętrzną właściwie