Kraina jankielowskich cymbałów. Serce Suwalszczyzny 

Wydawałoby się, że północny zakątek Polski jest ostatnim, od którego można by oczekiwać głębokich dolin, pagórków, ostrych wzniesień czy kanciastego pofałdowania. Urozmaicona rzeźba terenu to przecież domena południa kraju. A jednak...  Mijając tablicę z napisem „Smolniki” trzeba podjechać jeszcze niewielki kawałek. Po lewej stronie na wzniesieniu można zobaczyć sporych rozmiarów planszę z przyklejonym panoramicznym zdjęciem. To tutejszy punkt widokowy, nazywany „U Pana Tadeusza”. Między innymi właśnie z tego miejsca filmowi operatorzy ekranizacji narodowej epopei uważnie słuchali wytycznych Andrzeja Wajdy. Dziś na szczęście nie potrzeba nam już szklanego ekranu, aby przenieść się w tamten czas, w tamte pejzaże. To jeden z najpiękniejszych widoków w kraju. Malownicza paleta usiana jeziorkami pochowanymi między zielone wzgórza i łąki. Idylliczny symbol polskiej wsi. Czy właśnie tak widział plener „Pana Tadeusza” sam Adam Mickiewicz? To już wiedział tylko on sam.