Razem przeciw Moskalom

Okres przed wybuchem powstania styczniowego, lata 1860–1861, to czas manifestacji patriotyczno-religijnych. Polacy pieśnią i modlitwą sprzeciwiali się rządom cara Aleksandra, który wbrew początkowym obietnicom, kontynuował ostrą linię swego ojca Mikołaja. Wtedy także, gdy padły pierwsze ofiary i stracili życie bezbronni manifestanci, doszło do aktów jedności wśród obywateli Rzeczypospolitej wszystkich wyznań: katolików, prawosławnych, protestantów i żydów. 27 lutego 1861 r. na Krakowskim Przedmieściu, Rosjanie strzelali do bezbronnego tłumu – zginęło pięciu niewinnych ludzi, tzw. Pięciu Poległych. Gdy 2 marca odbył się ich uroczysty pogrzeb, uczestniczyło w nim ponad sto tysięcy osób. W pochodzie, od kościoła Świętego Krzyża do cmentarza na Powązkach, szli również Żydzi wraz z naczelnymi rabinami Warszawy – Dow Ber Meiselsem, Markusem Jastrowem i Izaakiem Kramsztykiem. Za nimi tłumy młodzieży żydowskiej. Absolwenci szkoły rabinów: Izydor Kamioner, Izrael Hilsberg i