Błońska jako stan umysłu

Tak, zwracam się do pani Małgorzaty Kidawy-Błońskiej. Jeśli o Pałacu Saskim twierdzi pani, że „wybudowali to Rosjanie, jako nasi zaborcy, ani to nie było nigdy, historycznie, związane z Polską (…)”, to chciałbym wiedzieć, kto był pani nauczycielem historii i dlaczego tak źle wykonał swoją pracę?

Kiedy młody człowiek ma braki w erudycji, budzi to nawet sympatię, bo przecież istnieje szansa, aby jeszcze upakował sobie w głowę fakty najbardziej potrzebne do rozumienia cywilizacji, w której żyje. Jeżeli jednak żenującym brakiem wykształcenia popisuje się dama w wieku, w którym chociażby Hannah Arendt pisała swoje najbardziej fascynujące eseje, to takie zdarzenie mimowolnie budzi odruch zażenowania. Tu nie ma już mowy o żadnym wdzięku i dobrych manierach. To po prostu intelektualne faux pas. Aby bardziej przejrzyście wytłumaczyć to pewnej damie (o której za moment bardziej konkretnie napiszę), muszę posłużyć się semantyką, która będzie dla niej bardziej