Dzień niedobitego esbeka

Pół miliona, milion… a bez kozery powiem, że i dwa – tak, parafrazując słynny dialog z prawdziwego kabaretu „Tey”, można podsumować szczytowanie przeróżnych, spragnionych najmniejszego nawet sukcesu, „dziennikarzy” po marszach, które miały miejsce 4 czerwca w kilku miastach Polski. 

Głód sukcesu po stronie postkomunistów i ich sojuszników jest już tak wielki, że pozbywają się wszelkich przyzwoitościowych hamulców i histerycznie pieją w propagandowe tuby.

Spoglądając na to wydarzenie chłodniejszym okiem łatwo jednak zauważyć, że samych członków PZPR było dwa i pół miliona. Dodawszy do tego jasne uprzywilejowanie ubeków i komuchów przy „okrągłym stole”, co skutkowało ekonomiczną przewagą nad normalnymi Polakami, jasno można policzyć, że samej komuny i jej progenitury ciągle w Polsce jest kilka milionów. Mają pieniądze, dysponują mediami, więc mogą zjechać się do stolicy i powyć z nienawiści wobec rządzącej obecnie w naszym kraju koalicji.