List Tuska do Putina

Główny wykonawca polskiej wersji resetu relacji z Rosją, dodajmy resetu realizowanego na grubo ponad rok przed resetem Baracka Obamy, od jakiegoś czasu konsekwentnie przedstawia sam siebie jako… głównego architekta antyrosyjskiej polityki w Polsce i co ciekawe, w całej Unii Europejskiej. 

Ta polityka tworzenia swoistego alibi względem własnych działań sprzed lat świetnie widoczna była w czasie wystąpienia Tuska w Poczdamie, kiedy stwierdził, że słysząc słowa Ursuli von der Leyen o tym, że trzeba było słuchać Polski, miał poczucie „gorzkiej satysfakcji”. Niepotrzebnie. Tusk powinien potraktować te słowa bezpośrednio i dosłownie. Jako człowiek, który konsekwentnie orientował się na realizację polityki kierowanej z Berlina, w sprawie Rosji powinien słuchać polskich polityków. Głównie tych, którzy pozostawali w opozycji do jego własnej koncepcji budowania relacji „z Rosją taką, jaką ona jest”. Ta koncepcja w świetle dokumentów, jakie tworzył jego własny rząd,