Autorzy są zmęczeni

Z Grishamem w ogóle dzieją się dziwne rzeczy – z jednej strony usiłuje sięgać na wyższą półkę, tworząc gnioty w rodzaju „Malowanego domu”, które zadęte na Caldwella, Caldwellem jednak nie są. Z drugiej, pisze chyba dla pieniędzy fabuły w rodzaju „Teodora Boone”, cienkie jak herbata trzeciego parzenia. Dawny Grisham z „Klienta”, „Raportu Pelikana” czy „Firmy” był przede wszystkim sprawnym konstruktorem fabuł, które podszywał doskonałą znajomością prawa i prawników. Nie próbował moralizować na siłę. W „Zeznaniu” idzie dalej, przekracza granicę prawdopodobieństwa – skazanym jest sympatyczny, młody Murzynek wrobiony w zbrodnię przez gliniarzy, prawników i polityków. Można mieć wiele krytycyzmu wobec Ameryki, ale jakoś nie chce mi się wierzyć w wykonanie kary śmierci na młodym facecie, wcześniej niekaranym, skazanym w procesie poszlakowym, bez dowodów. Przyznanie się do winy, zresztą odwołane, stanowiło dowód jedynie w sowieckiej Rosji. Nie ma nawet pewności, czy ofiara przypadkiem nie