Nie będziemy płacić

Ponad 10 lat temu przez świat przetoczyła się antyestablishmentowa rebelia, z której zostało zaskakująco mało – nadużywanie masek Guta Fewkesa, fajny kawałek amerykańskiego zespołu Ministry – „99%”, wspomnienie o Ryszardzie Kaliszu na marszu oburzonych, i to tyle. 

Tych wszystkich protestów pod hasłem „Occupy” nikt właściwie nie pamięta. Czemu, całkiem ciekawie wykłada Rafał Ziemkiewicz w swojej „Strollowanej rewolucji”, kto nie chce czytać całości, może sobie na kanale autora na YouTube znaleźć omówienie i rozwinięcie tez książki. Protest tamten, jak to zawsze, miał swoje racje i swoje szaleństwa, a ktoś już o to zadbał, by górę wzięły te drugie, zwłaszcza gdy już gniew ulicy udało się od banków i giełd odwrócić w stronę pomników i pomniejszych wystaw sklepowych, tym razem pod sztandarem wartości czarnego życia. A jednak warto sobie przypomnieć i te czasy rebelii przeciw największym pieniądzom świata, ponieważ jedno z jej haseł: „Nie będziemy płacić za