Żołnierze zdradzeni

Praca Joanny Szarkowej nie ogranicza się do spraw wojskowości – dużo w niej żywych wspomnień, dosadnych dialogów, epizodów tragicznych i humorystycznych W młodości nie przepadałem za historią II wojny światowej. Nie lubiłem epoki, w której gigantyczny wysiłek Polaków został zmarnowany wskutek zdrady i globalnych kalkulacji. Walczyliśmy na wszystkich frontach, przelewając krew za wolność (jak się okazało, wyłącznie Waszą), a w podzięce nie było nas na paradzie zwycięstwa w Londynie (który ocalili nasi lotnicy). Nawet w podręcznikach historii działania czwartej pod względem wielkości armii koalicji w tej wojnie znajdowały słabe odzwierciedlenie. Dopiero Solidarność i odzyskanie niepodległości sprawiają, że krew tamtej generacji okazuje się nieprzelana na marne. Realiści powiedzą: straciliśmy zbyt wiele, romantycy – że mit pozwalający przetrwać, a na koniec obalić komunę, był tego wart. Praca Joanny Wieliczki-Szarkowej „Bitwy polskich żołnierzy”(1940–1944) przynosi