Bohaterowie są zmęczeni

Nieśmiertelność, wieczna sława i pamięć, nagroda w niebiosach – dawni bohaterowie nie dążyli do rzeczy małych i przyziemnych. Oni, doskonale świadomi koniecznych do zrealizowania „wyższych celów” i zadośćuczynienia prawdziwym, a więc nieprzemijającym wartościom, świetnie wiedzieli, że fenomen bohaterstwa oparty jest na paradoksie: ceną nieśmiertelności jest śmierć Ceną nieśmiertelności jest śmierć – ale nie ze starości, w poczuciu własnej bezsiły, w łóżku, w otoczeniu szlochającej rodziny: żony, dzieci i wnuków. Nie, dawni herosi tak nie umierali. Umierali młodo, wypełniwszy swoje przeznaczenie. Umierali, walcząc. To właśnie tych walczących i ginących w imię ponadczasowych ideałów miał na myśli Fryderyk Nietsche, gdy napisał: „Ulu­bieńcy bogów umierają młodo, lecz później żyją wie­cznie w ich to­warzys­twie...”. Gilgamesz, Samson, Herakles. Najwięksi herosi starożytności. Trzy kultury, trzy czasy, jedna droga. Ich dążenie do nieśmiertelnej chwały było natchnieniem