Władcy ze skazą

„Polscy władcy”

Iwona Kienzler Bellona, Warszawa 2024

Do tej pory Iwona Kienzler raczyła nas przede wszystkim historią wielkich tego świata widzianą od strony alkowy. W popularnej pracy „Polscy władcy po ciemnej stronie mocy” sięga po królów pechowych, nieudaczników, głupków lub po prostu zdrajców. Dlaczego znalazł się tam tajemniczy Bezprym (pierworodny syn Chrobrego), a nie ma Władysława Wygnańca? Jest nieodbiegający od standardów średniowiecza Konrad Mazowiecki, za to nie ma raubrittera – Bolesława Łysego Rogatki – to pozostaje suwerenną decyzją autorki. Trudno bronić osoby Jana Olbrachta – rozpustnika i pijaka, którego chyba bardziej od nieszczęsnej wyprawy mołdawskiej obciążają dynastyczne waśnie z bratem Władysławem, które uniemożliwiły pomoc Nowogrodowi, wielkiej demokratycznej alternatywie jednoczącej się Rosji. Pozostanie z pewnością pierwszym władcą polskim powalonym przez świeżo przywleczony z Ameryki syfilis. Co do stojącego na kolumnie Zygmunta III