Wsparcie dla mediów Strefy Wolnego Słowa jest niezmiernie ważne! Razem ratujmy niezależne media! Wspieram TERAZ » x

Najtrudniejszy wiersz, prawie proza

Dodano: 04/03/2015 - Nr 9 z 4 marca 2015
Wspomnienie dzieciństwa                                            pamięci ofiar Budapesztu Krzyże, czerwone krzyże wypływały plamami z murów – jakby malowane przez przezroczyste pozbawione krwi ręce ludzi padających tam, po drugiej stronie z krzykiem, którego nikt z oprawców nie mógł pojąć W czerwonym cieniu krzyży czekaliśmy rzędem pod ścianą, aby oddać krew. Trzynastoletni dodający sobie odwagi żartami ilu to krewnych przybędzie nam teraz na Węgrzech, ilu braci, ile sióstr... I nagle usłyszeliśmy z drugiej strony muru ten straszny krzyk, huk salw i cienki jak nitka krwi płacz dziecka. Wtedy zrozumieliśmy: Budapeszt jest tu za każdą ścianą domu, szkoły, szpitala – wszędzie gdzie umierający rękami coraz bardziej przezroczystymi kreślą na murze słowa, krzyże, znaki które będą krwawiły latami których nie można zamazać niczym prócz krwi.                                                  1956/1966  Wiersz powstał w pierwszych dniach listopada 1956 r. A właściwie –
     
7%
pozostało do przeczytania: 93%

Artykuł dostępny tylko dla subskrybentów

SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.gazetapolska.pl

Masz już subskrypcję? Zaloguj się

* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas prenumerata@gazetapolska.pl

W tym numerze