Europa dwóch prędkości

Po napaści na Ukrainę, aneksji Krymu i załamaniu poprawnych relacji z Zachodem, w 2015 r. Rosja próbowała odbudować swoje utracone wpływy w Europie. Spoglądając na mapę Starego Kontynentu, na obszar leżący na zachód od granic b. ZSRS (wyjątkiem kraje bałtyckie) wyraźnie widzimy dwa sprzeczne trendy w stosunkach poszczególnych państw z Moskwą Rosja traci wpływy w Europie Środkowej i Wschodniej, wyraźnie zaś obóz moskiewski nabiera sił w „starej Europie”. Powolną, acz nieubłaganą utratę znaczenia „stronnictwa kremlowskiego” na obszarze byłego bloku wschodniego tłumaczyć należy przede wszystkim dobiegającym kresu okresem postkomunizmu, „powrotem” do regionu Stanów Zjednoczonych oraz – co bardzo ważne – drastycznym słabnięciem rosyjskich gospodarczych narzędzi presji, szantażu i korupcji. Jednocześnie na zachód od dawnej żelaznej kurtyny widzimy wzrost wpływów Moskwy, w mniejszym stopniu gospodarczych (z pewnym wyjątkiem Niemiec), w dużo większym stopniu politycznych.