Połknięci przez Lewiatana

Nie chodzi o nocne sceny, kiedy ludzie muszą w pół godziny opuścić swoje mieszkania z jedną sztuką bagażu. To pokazano wiarygodnie. Ale trzebiący zesłańców głód, mróz, choroby, insekty inscenizować już trudniej. Nie ma kina, które ogarnęłoby taką udrękę. Weir w „Niepokonanych” o ucieczce naszego rodaka z gułagu też temu nie sprostał. Weźmy ludzi szkielety, tzw. muzułmanów, którzy byli jeszcze w filmach o kacetach niemieckich. Skąd ich brać? Chwali się Zaorskiego za filmowane z lotni syberyjskie pejzaże i urokliwą cerkiew pod Krasnojarskiem, co zakrawa na ironię, choć nią nie jest. Bo to nie ziemia była nieludzka, Syberia jest wręcz piękna. Nieludzka była władza, która pozbawiła ludzi praw i zaprzęgła do robót często bez sensu, a zawsze ponad siły. Film powstał na podstawie powieści Zbigniewa Domino i w miarę wiernie ją przedstawia. Opowiada o rodzinie Jana Doliny (Woronowicz) wciągniętej w wir wielkiej zsyłki. Bohaterowie poddawani są rutynowym obozowym opresjom, harują w tajdze.