Strach przed Grossem

Z postawy i męstwa mojego dziadka jestem dumny i jedynie obawa, że zabrakłoby mi Jego odwagi nie pozwala mi powiedzieć ze stuprocentową pewnością, że na miejscu dziadka zachowałbym się dokładnie tak samo jak On. Odrzucam zupełnie obce mi antysemickie poglądy lub czyny jako odrażające. Wypraszam sobie u potencjalnych polemistów posądzenia o antysemityzm jedynie dlatego, że nie zgadzam się z tezą o wszechobecnej i wyssanej przez Polaków z mlekiem matki krwiożerczej postawy wobec Żydów. Mimo że rodzą mój wstyd antysemickie idy z marca ’68, to nie zaakceptuję kneblowania ust oponentów Michnika i Blumsztajna argumentami o rzekomo antysemickiej motywacji krytyków ich poglądów. Ostatnio tego rodzaju automatyzm w ocenie osób demonstrujących odmienne poglądy od np. „Gazety Wyborczej” szczęśliwie nieco osłabił swoje ostrze. Jednak właśnie dlatego boję się krytycznych reakcji na bliską już dyskusję po opublikowaniu „Złotych żniw” Jana T. Grossa. Obawiam się, że wrócą opowiastki o odwiecznym