Czas profanacji

W środku zimy obudzili się nam tzw. intelektualiści i dalej ubolewać nad poziomem dyskursu społecznego, obniżaniem standardów publicznych wypowiedzi, poglacjalnymi podziałami, coraz gorszą atmosferą... Wypada tylko przyklasnąć i zawołać: Autor! Autor! Obawiam się, że nie wyjdzie na scenę nikt z ubolewających reprezentantów salonu, z których większość ma niemałą osobistą zasługę w stworzeniu istniejącej sytuacji. A już na pewno nie pewien czcigodny profesor, który nazywa swoich rodaków bydłem, i drugi, który najchętniej traktowałby oponentów gorzej od muchy plujki. A może być tylko gorzej – z epoki prowokacji przeszliśmy bowiem do fazy profanacji. Najlepszym przykładem są akty wandalizmu wobec świętych obrazów w Kalwarii Pacławskiej, gdzie współcześni barbarzyńcy zniszczyli nie tylko obiekty kultu, ale i dzieła sztuki. Ale czemu się dziwić? Przykład idzie z góry. Można co najwyżej zasromać się głęboko, słysząc, że sędziwa Rodowicz decyduje się występować w stroju