Niebo złote Ci otworzę

Mentalność naszego społeczeństwa ukształtowana w mrokach duchowego zniewolenia w dobie realnego socjalizmu wymaga bardzo długiego okresu odtruwania, bo poglądy, wzorce moralne często przechodzą z pokolenia na pokolenie – z grafikiem Tadeuszem Kurandą rozmawia Magdalena Piejko   We Wrocławiu, na kościele Najświętszej Marii Panny na Piasku, zawisł kilkumetrowy baner z Pana grafiką, przedstawiającą wrak prezydenckiego tupolewa pod złowrogimi chmurami. Dołączył Pan też fragment wiersza „Z lasu” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Dlaczego podjął Pan ten temat?   Temat nasunął mi się sam. Pozlepiał się z różnych wątków. Jednak największą inspiracją była dla mnie piosenka w dramatycznym wykonaniu Ewy Demarczyk, do słów Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i kompozycji Zygmunta Koniecznego. Te słowa są jak dawna przepowiednia. W niej wszystko jest powiedziane. Nie pozwala o sobie zapomnieć, jest jak studnia, w której wypatrujemy nieba.   Na pewnym oficjalnym spotkaniu w 2012 r.