Maciej Kożuszek
Spory o poziom migracji i jej efekty: kulturowe, społeczne czy ekonomiczne, są źródłem kluczowych politycznych podziałów. Globalny Pakt Migracyjny ONZ to kolejny przykład tego, że lewica chciałaby te spory rozwiązać ponad głowami narodów.
USA, Australia, Austria, Włochy, Polska i wszystkie państwa V4 odmówiły podpisania sporządzonego w lipcu tego roku Globalnego Paktu Migracyjnego. Lektura trzydziestu kilku stron dokumentu dostarcza wielu powodów do uzasadnienia takiej decyzji. Ale dokument, który wciąż chce podpisać wiele państw, pokazuje, że w myśleniu o migracji, szczególnie na lewicy, dominuje wciąż wrogość wobec suwerennych państw narodowych. To w pewnym sensie świat postawiony na głowie, bo propozycja przygotowana przez ONZ zawiera regulacje, których żaden polityk z elementarnym...
To nie pierwszy raz, gdy Władimir Putin szuka lekarstwa na spadającą popularność, kłopoty wewnętrzne i w polityce zagranicznej w prężeniu militarnych muskułów. Pytanie, czy manewr uda się i tym razem.
Kilka dni po tym, jak rosyjskie okręty zaatakowały jednostki ukraińskie w Cieśninie Kerczeńskiej, narracja w większości mediów była następująca: żadnej stronie nie zależy na eskalacji konfliktu, mało prawdopodobne jest, że ukraińsko-rosyjski spór przerodzi się w wojnę o dużo szerszym zasięgu. Zachodni przywódcy mają na tę chwilę dość własnych kłopotów, by za wszelką cenę szukać polubownego rozwiązania i rozproszenia napięcia. Nie wiadomo natomiast, czy mają tyle siły, by na dobre przeciwstawić się imperialnej polityce Rosji.
Przebieg incydentu
Zespół trzech okrętów Marynarki Wojennej...
Na jego prezydenckiej „wachcie” rozpadł się Związek Sowiecki, w Europie Środkowej rozpoczęła się transformacja, a Bliski Wschód stał się głównym wyzwaniem dla polityki zagranicznej USA. Odszedł w wieku 94 lat.
Był głową jednego z najbardziej wpływowych politycznych klanów w USA. Jego syn Jeb (wcześniej gubernator Kalifornii) był jednym z faworytów w wyścigu o nominację Partii Republikańskiej do prezydentury, a jego bolesna porażka stała się symbolem kryzysu utrwalonego establishmentu politycznego w USA. To jednak kariera drugiego syna – George’a, któremu dzięki dwóm prezydenckim kadencjom udało się prześcignąć dokonania ojca – spowodowała, że pomiędzy imieniem a nazwiskiem Busha seniora pojawiły się inicjały „H.W.”.
Jednak do 2001 roku prezydent USA (w latach 1989–1993) znany był po...
To powoli staje się regułą. Im słabsze poparcie demokratyczne ma dany polityk we własnym kraju, tym bardziej wzrasta w nim chęć przewodzenia Europie i tworzenia nowych wizji dla Unii Europejskiej. Manewr z europejską ucieczką do przodu powtarzają dziś Angela Merkel i Emmanuel Macron.
W tym spektaklu nic nie było przypadkiem. 11 listopada, sto lat po zakończeniu I wojny światowej, liderzy Niemiec i Francji przeszli razem pod Łukiem Triumfalnym w Paryżu. Angela Merkel i Emmanuel Macron, obrońcy pokoju, liberalnego porządku, stawiający czoło falom powracającego nacjonalizmu. Gdyby wiekopomne znaczenie owej sceny komuś umknęło, w swoim przemówieniu Macron spieszył z dostarczeniem właściwej interpretacji. „Czy będzie to wyraźny symbol trwałego pokoju pomiędzy narodami?” – pytał francuski...
„Swoimi decyzjami rząd polski stawia się poza wspólnotą wartości UE” – to słowa człowieka, który niedługo może mieć bardzo dużo do powiedzenia w Brukseli. Manfred Weber, bliski sojusznik Angeli Merkel, będzie gwarantem niemieckiej dominacji w UE nawet po odejściu obecnej kanclerz.
Gdy Manfred Weber ogłosił chęć ubiegania się o fotel szefa Komisji Europejskiej, portal Politico opublikował artykuł, którego tytuł musiał mocno zaboleć szefa Europejskiej Partii Ludowej w europarlamencie. „Martin who?” (Martin jaki?) – ogłosił wpływowy portal pisząc, że poza Brukselą i rodzimą Bawarią Weber jest politykiem właściwie anonimowym.
Ale Weberowi udało się zostać tzw. Spitzenkandidat (kandydatem wiodącym) EPL podczas konwencji tej frakcji w Helsinkach. Z punktu widzenia Polski to ważny moment, bo...
W wyborach do amerykańskiego Kongresu nie było „niebieskiej (demokratycznej) fali”, którą jeszcze kilka tygodni temu zapowiadały liberalne media. Obydwie strony mogą mieć powody do zadowolenia, co nie zmienia faktu, że ostatnie dwa lata kadencji będą dla Trumpa trudniejsze.
Zdobycie kontroli nad Izbą Reprezentantów było dla Demokratów planem minimum. Sukcesem Republikanów okazało się z kolei powiększenie swojej przewagi w Senacie. Kluczowe wyścigi wygrali m.in. senator Ted Cruz w Teksasie i Mike Braun w Indianie. Republikanie skorzystali też na tym, że najbardziej zacięte wyścigi toczyły się w stanach słabiej zurbanizowanych, takich jak Montana i Południowa Dakota. 56 proc. ludności na terenach wiejskich preferowało Republikanów, a tylko 39 proc. Demokratów.
Efekt Trumpa
Przekaz...
Era Angeli Merkel dobiegła końca. Niezależnie od tego, czy na fotelu kanclerskim utrzyma się do 2021 roku i do końca bieżącej kadencji, czy straci go już w najbliższych miesiącach.
Swoją decyzję Merkel ogłosiła tuż po lokalnych wyborach w Hesji. Chadecja co prawda wygrała wybory, uzyskując poparcie 27 proc. głosujących, a bliski sprzymierzeniec Merkel Volker Bouffier zachowa stanowisko premiera landu. Jednak zarówno CDU, jak i koalicyjna SPD poniosły ogromne straty w stosunku do wyników z 2013 r. W tamtych wyborach każda z tych partii uzyskała wynik lepszy o 10 punktów procentowych. „To wyraźny sygnał, że coś musi się zmienić” – skomentowała wyniki wyborów Merkel.
Teoretycznie, zgodnie z zapowiedzią samej Merkel, kadencja obecnej kanclerz kończy się w 2021 r. Wiele będzie zależało od...
Brett Kavanaugh został sędzią Sądu Najwyższego, mimo że jego przesłuchania przed Senatem zamieniły się w jeden z najbardziej kuriozalnych spektakli w najnowszej historii Ameryki.
Batalia o umieszczenie sędziego Kavanaugh, związane z nią zarzuty o molestowanie seksualne, pokazują jak w soczewce realia amerykańskiej polityki w erze Donalda Trumpa. Niemal do zera zmniejszyła się przestrzeń na poglądy wychodzące poza linie wyznaczane przez obydwie partie. Medialni i polityczni przeciwnicy obecnego prezydenta uznali, że zwalczanie Trumpa jest absolutnym celem, który uświęca wszystkie środki, także łamanie dziennikarskich zasad, lekceważenie politycznego obyczaju i podkopywanie zaufania do kluczowych instytucji państwa.
Medialny cyrk
Sprawa sędziego Kavanaugh pokazała nie tylko głęboki...
Wspólna waluta zamiast zjednoczyć Europę, postawiła ją na skraju dezintegracji. Choć kryzys euro nie dotknął bezpośrednio Polski, to warto zrozumieć mechanizmy, które nim i próbami jego rozwiązania rządzą. To one kształtują dzisiejszą politykę w Europie.
Wydane w ostatnim czasie dwie książki: „Eurotragedy. A Drama in Nine Acts” Ashoki Mody’ego i „Adults in the Room: my battle with European and American deep establishment” Yanisa Varoufakisa są świetną okazją do tego, by nie tylko przyjrzeć się przyczynom kryzysu strefy euro. Obydwie książki pokazują też istotne konstrukcyjne wady europejskiego projektu. Dogmatyczne myślenie europejskich elit, wodoodporność na niewygodne fakty, poniżanie słabszych i naginanie ich woli do woli silniejszych, tworzenie bezalternatywnej wizji rzeczywistości...
Są trzy czynniki przemawiające na rzecz Polski. Geopolityczna pozycja pomiędzy dwoma słabnącymi potęgami, Niemcami i Rosją, konkurencyjność waszej gospodarki. Trzeci czynnik to strategiczny sojusz z USA – mówi profesor George Friedman, autor wielu książek z dziedziny geopolityki, m.in. słynnej „Następne 100 lat”. Rozmawia Maciej Kożuszek.
Rozmawiamy kilka dni po wystąpieniu Donalda Trumpa w ONZ. Obecnemu prezydentowi USA często zarzuca się multilateralizm, więzi transatlantyckie i to, że niszczy zastany porządek. Jak Pan profesor ocenia tę wizję?
Znajdujemy się w przełomowym momencie dla porządku, który powstał po II wojnie światowej, w którym instytucje takie jak NATO przestały działać. NATO to sojusz wojskowy, ale żeby zbudować sojusz wojskowy, najpierw trzeba mieć wojsko. Dziś...
Krok w stronę stałych amerykańskich baz w Polsce, potwierdzenie sprzeciwu wobec Nord Stream 2, uznanie geopolitycznej rangi Inicjatywy Trójmorza. To całkiem sporo jak na wizytę, która miała nic nie znaczyć.
Andrzej Duda stał, Donald Trump siedział. Media w Polsce, te tradycyjne i społecznościowe, do czerwoności rozgorzały dyskusją na temat tej protokolarnej wpadki. Dla jednych był to koronny dowód na klientelistyczny stosunek Polski względem USA, inni próbowali przekonywać, że to sytuacja normalna. Ale ta dyskusja powiedziała nam więcej na temat samych mediów niż o prezydencie Andrzeju Dudzie i jego otoczeniu. Okazało się bowiem, że coś, co w amerykańskich przekazach nie zostało zauważone ani odnotowane, dla nas jest głównym tematem. Jeśli jednak odłożyć na bok cały szum medialny, to...
Już nie tylko polska reforma sądownictwa jest w Brukseli na cenzurowanym. Sankcje dla Węgier są tak samo mało prawdopodobne jak w wypadku Polski, ale wytykanie palcem kolejnych państw jest idealnym paliwem dla antyunijnych nastrojów.
Wielka niewiadoma negocjacji w sprawie brexitu, kryzys migracyjny przytkany tylko chwilowo daleką od standardów humanitarnych umową z Turcją, szalejące bezrobocie w państwach południa, wzrost radykalnej prawicy w Niemczech, zwycięstwo populistów we Włoszech i wciąż malejące zaufanie do mainstreamowych polityków. Mogłoby się wydawać, że Europa ma wystarczającą liczbę problemów, by nie szukać sobie nowych. Ale europejskie liberalne elity zawsze znajdą miejsce w swoich kalendarzach na krucjatę przeciwko tym, którzy mają czelność odbiegać od ustalonej...
Błyskawiczny awans Niemca Martina Selmayra na stanowisko sekretarza generalnego Komisji Europejskiej budzi poważne wątpliwości. Kariera tego zausznika Junckera pokazuje, że przestrzeganie zasad i procedur nie obowiązuje wszystkich w równym stopniu.
„Potwór z Berlaymont” (siedziba KE), „Rasputin”, „Machiavelli” – to przydomki, którymi Martin Selmayr określany jest na brukselskich korytarzach. Towarzyszy szefowi KE od początku jego kariery w instytucjach europejskich. Selmayr żelazną ręką utrzymuje dyscyplinę w komisji, lekceważąc suwerenność poszczególnych komisarzy, wymusza na nich decyzje zgodne z wolą swojego szefa i dużych państw, takich jak Niemcy. Selmayr jest bezcenny w sytuacjach, gdy statek UE przestaje być sterowny, a podjęcie szybkiej decyzji wymaga zgniecenia kilku zbyt...
Odejście Johna McCaina symbolizuje zmianę w światowej polityce. Senator z Arizony nie zawsze wygrywał, popełniał błędy taktyczne, mylił się w szczegółowych kwestiach. Miał jednak rację w sprawach fundamentalnych. Uosabiał amerykański patriotyzm i rozumiał rolę Ameryki w świecie.
Amerykanie zapamiętają go jako polityka, który nie bał się iść pod prąd, często narażając się na krytykę ze strony własnej partii. Dla ludzi w Europie Środkowej i Wschodniej pozostanie symbolem zaangażowania w obronę ich wolności i bezkompromisowego podejścia do putinowskiej Rosji.
McCain nie był najsprytniejszym ani najskuteczniejszym z polityków – przegrał wybory prezydenckie, wielu działaczy ma bardziej imponujący dorobek w stanowieniu prawa. Ale nie na tym polegała jego wielkość. W polityce, w której...
Mateusz Morawiecki miał być przede wszystkim pomysłem Prawa i Sprawiedliwości na obniżenie temperatury sporu z Komisją Europejską. Choć ten podstawowy cel osiągnął, to udało mu się dużo więcej i dziś postrzegany jest jako główny kandydat na lidera obozu patriotycznego w Polsce na całe lata.
„To niezwykle zdolny człowiek, pewnie najzdolniejszy, jaki pojawił się w polskiej polityce po 1989 roku” – ta ocena wyrażona przez Jarosława Kaczyńskiego była kapitałem zakładowym premierostwa Mateusza Morawieckiego. Choć to kapitał znaczący, bo prezes Prawa i Sprawiedliwości takich pochwał nie udziela na prawo i lewo, to wcale nie gwarantował Morawieckiemu sukcesu. Na stanowisku premiera zastępował w końcu bardzo popularną premier Beatę Szydło, nie miał doświadczenia ani zaplecza w polityce...
Od długiego czasu przyzwyczailiśmy się, że problem Rosji w polityce USA utożsamiamy jest ze śledztwem w sprawie rosyjskiej ingerencji w amerykańskie wybory w roku 2016. Warto przy tej okazji coś przypomnieć. To polityka Baracka Obamy sprawiła, że Władimir Putin uznał, iż wszystko mu wolno.
Okazja jest dobra, bo w ostatnim czasie na amerykańskim rynku wydawniczym pojawiła się książka „The world as it is” („Świat taki jaki jest”), której autorem jest jeden z najbliższych współpracowników Obamy z czasów jego prezydentury: Ben Rhodes. Rhodes zajmował stanowisko średniego szczebla w NSC (Rada Bezpieczeństwa Narodowego), ale nieformalnie jego rola była dużo bardziej prominentna. Jako ktoś, kto towarzyszył Obamie w czasie pierwszej kampanii, należał do kręgu najbardziej zaufanych ludzi...
„Nie, Alexandre Benalla nie jest moim kochankiem” – było jednym ze zdań tłumaczenia prezydenta Emmanuela Macrona, gdy wybuchł skandal z jednym z jego najbliższych współpracowników w roli głównej. Ale wątek homoseksualny to tylko jeden z wielu w sprawie, którą żyje od kilku tygodni Francja.
Zaczęło się absurdalnie. Choć nie był to absurd z gatunku tych zabawnych. Jeden z francuskich dzienników opublikował nagranie z policyjnej pacyfikacji demonstracji 1 maja. Widać na nim, jak mężczyzna ubrany w cywilny strój i policyjny hełm szarpie i bije najpierw kobietę, a potem mężczyznę biorących udział w demonstracji. Szczególnie w tym drugim przypadku zachowanie cywila w kasku wydaje się być niezrozumiałe. Zaatakowany przez niego uczestnik demonstracji siedzi na ziemi, nie stawia oporu, a...
Renesans amerykańskiego izolacjonizmu, którym straszono w związku z wyborem Donalda Trumpa na prezydenta, już dawno przestał być tematem poruszanym w mediach. Nowy, ambitny budżet obronny, uchwalony właśnie przez Kongres, pokazuje, że dwa kierunki polityki Trumpa – konfrontacja z Rosją i Chinami – mają w USA ponadpartyjne poparcie.
Aż 717 mld dolarów – tyle w sumie Amerykanie chcą wydać na obronność w nadchodzącym roku, w ramach uchwalonego właśnie National Defense Authorization Act (NDAA). Budżet jednogłośnie został uznany za „przyjazny sektorowi obronnemu”, zakłada m.in. najwyższą od dekady podwyżkę żołdu amerykańskich żołnierzy, w wysokości 2,6 proc. Co ważne, jest wyraźnym sygnałem od kongresmenów dla Donalda Trumpa. Mimo że prezydent jest krytykowany, także przez swoich kolegów z...
Nie trzeba było czekać zbyt długo, by zwycięstwu Francji w finale mistrzostw świata w piłce nożnej, który odbywał się w Rosji, zaczęto nadawać polityczny wymiar. Wygrała Francja wielokulturowa i etnicznie zróżnicowana – powtarzano. Ale codzienność francuskiego społeczeństwa tylko w małym stopniu przypomina boiskową rzeczywistość.
To, z jakim entuzjazmem rzucono się do wychwalania wielokulturowego ideału zaraz po zakończeniu mistrzostw świata w Rosji, nie może dziwić. Multikulturalizm nie miał w ostatnich latach najlepszej prasy. Nawet mainstreamowi europejscy politycy, z Angelą Merkel na czele, zaczęli zauważać, że projekt nie do końca się udał i nie ma żadnych dowodów na to, że im dłużej imigrant zamieszkuje w danym kraju, tym bliższa mu się staje miejscowa kultura. Wzrost...
Sytuacja, w której znalazła się Theresa May jest tak niestabilna i trudna, że nawet Angela Merkel mogłaby stwierdzić, że w porównaniu z brytyjską premier jej kłopoty to pestka. Ciężką atmosferę łagodzi jedynie relatywny sukces Anglii na mistrzostwach świata.
„Ma jasny i odważny plan, potrafi wyznaczyć agendę, utrzymać spokój w swoim zespole, uciszyć krytyków, podnieść się po porażkach i poprowadzić naród do przodu” – to komplementy, wyliczone przez jednego z brytyjskich publicystów politycznych. Wyliczone, dodajmy, nieco złośliwie, bo ich adresatem nie była Theresa May, ale trener reprezentacji Anglii w piłce nożnej Gareth Southgate. Jego tryumfalny marsz aż do strefy medalowej zrobił na wszystkich wrażenie. Szczególnie że Southgate wcześniej kojarzony był z niestrzelonym karnym w...
Postronny obserwator mógłby stwierdzić, że debata w PE z udziałem premiera Mateusza Morawieckiego była zwycięstwem przeciwników polskiego rządu. Polski premier może jednak odnieść zwycięstwo w o wiele ważniejszej debacie – tej dotyczącej przyszłości UE, której wynik rozstrzygać się będzie w najbliższych latach.
Strasburska debata zawierała pewien paradoks. Z założenia miała dotyczyć przyszłości Unii Europejskiej. Zamiast tego większość europosłów postanowiła pouczać polski rząd w kwestii demokratycznych wartości i krytykować reformę sądownictwa. Jednak ta postawa europarlamentarzystów, konsekwentnie głuchych na słowa polskiego premiera, powiedziała na temat przyszłości Unii więcej niż jakiekolwiek słowa, które mogłyby paść w PE.
Wyścig ignorancji z hipokryzją
„Tytuł pańskiego...
Mimo że na dwa dni przed szczytem Rady Europejskiej odbyło się w Radzie UE wysłuchanie Polski w ramach procedury art. 7, to naszemu rządowi udało się zachować podmiotowość i, dzięki współpracy z grupą V4, uzyskać rozwiązania, które są dla Polski korzystne.
Już chwilę po tym, jak Mateusz Morawiecki ogłosił, że konkluzje Rady Europejskiej dotyczące migracji, przyjęte w nocy z czwartku na piątek, są wielkim sukcesem Polski, pojawiły się cyniczne uśmiechy, że oto kolejny raz mamy do czynienia z dmuchaniem politycznego balona. Według krytyków, sukces mający polegać na uniknięciu mechanizmu przymusowej relokacji nic nie znaczy, bo i tak nikt takiego mechanizmu nie miał w planach.
Gdybyśmy jednak posłuchali tych samych krytyków przed szczytem, to usłyszelibyśmy, że polski rząd postawił się...
„Grube miliardy euro” straci Polska, jeśli nie dopuści do władzy PO – taki sens miała wypowiedź Rafała Trzaskowskiego, kandydata na prezydenta Warszawy. Tak demonstracyjnego lekceważenia polskiej niepodległości nie okazał dotąd żaden poważny polski polityk. Nawet portal totalnej opozycji oko.press uznał tę wypowiedź za „niefortunną”, ubolewając, iż „Trzaskowski sam się wystawił na prawicowy hejt”.
„Fundusze UE dla Polski, dla Warszawy, są zagrożone. Udało się nam przekonać europejskich partnerów, żeby nie były zabierane, tylko zamrażane. Kupiliśmy rządowi dodatkowy czas, niech się opamięta i przestanie łamać zasady praworządności” – napisał Trzaskowski w ubiegły poniedziałek na Twitterze. Z kolei w Radiu Zet dodał, że jeśli PO wygra wybory, to pieniądze te zostaną „odmrożone”.
Jak...
To największy kryzys polityczny w karierze Angeli Merkel – oceniają zgodnie polityczni komentatorzy. Kwestionowane jest jej przywództwo w rządzącej koalicji, a próby wykonania kolejnej „ucieczki do przodu” przy pomocy polityki europejskiej napotykają silny opór.
„W pewnym momencie, chciałabym znaleźć właściwy moment, by odejść z polityki” –
powiedziała Angela Merkel. „To jest dużo trudniejsze niż sobie wyobrażałam. Nie chcę być jednak półmartwym wrakiem, kiedy odejdę z polityki”. Ten cytat pochodzi z roku 1999, gdy obecna kanclerz rozpoczęła swój marsz po przywództwo, najpierw w Chrześcijańskiej Unii Demokratycznej (CDU), potem w całych Niemczech. Prawie 20 lat później Angela Merkel musi się zmierzyć z najpoważniejszym kryzysem swojej kariery. Nikt tak jak ona nie opanował sztuki...
Jeśli polityka Donalda Trumpa doprowadzi do zneutralizowania zagrożenia płynącego ze strony Korei Płn., to prezydent-celebryta zapewni sobie miejsce w podręcznikach historii. Nic dziwnego, że liberalne media robią wszystko, by pomniejszyć wagę jego spotkania z Kimem.
Zaklęty krąg zawodowych dyplomatów, ekspertów od spraw międzynarodowych i polityków tworzących od lat politykę zagraniczną państw zachodnich przypomina pracującą w dużej firmie państwowej grupę wsparcia informatycznego. Podobieństwo polega na tym, że dla jednych i drugich odpowiedź na większość problemów jest taka sama: nie da się. Gdy pojawia się ktoś, kto tej zasady nie zna i naprawdę próbuje rozwiązać jakiś problem, od początku towarzyszy mu szyderstwo. Ot, wystarczy czekać, aż ignorant otrzyma bolesny cios w czoło za...
Niemiecka kanclerz długo czekała, by wypowiedzieć się w toczącej się debacie na temat przyszłości Unii Europejskiej. Gdy już to nastąpiło, ciągle pozostało wiele wątpliwości. Jedno jest pewne: zadowolony nie może być Emmanuel Macron.
3 czerwca świat, a na pewno Europa, wstrzymały oddech. Angela Merkel udzieliła wywiadu „Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung”. Tym samym zakończył się długi okres oczekiwania dla prezydenta Francji Emmanuela Macrona, który swoje propozycje położył na stole już we wrześniu 2017 r. „Wiele się spodziewam po odpowiedzi Niemiec. Francja zaproponowała, Francja wprowadziła reformy, Francja czekała. Nadchodzące lato jest momentem prawdy” – mówił na niedawnym szczycie w Sofii francuski prezydent.
Niemiecka kanclerz znowu dała popis swojej politycznej metody,...
Przypadek Alfiego Evansa i aresztowanie antyislamskiego aktywisty Tommy’ego Robinsona mają zupełnie różny ciężar gatunkowy. Obydwie jednak pokazują momenty, w których będące podstawą cywilizacji Zachodu wartości są podawane w wątpliwość.
Tommy Robinson to aktywista, który swoją popularność, przede wszystkim w Internecie, zawdzięcza temu, że potrafi w sposób prosty i przekonujący mówić o sprawach, które dotyczą i obchodzą zwykłych Brytyjczyków, takich jak imigracja czy islamizacja. Polityczny mainstream w zasadzie z obydwu stron uznaje go za człowieka niepoważnego, a nawet niebezpiecznego. Robinson nie zgadza się bowiem na narrację, którą przez ostatnie dwie dekady szlifują zachodni politycy: zagrożeniem nie jest sam islam, zagrożeniem jest ekstremizm (także polityczny, który...
„Dokąd dryfuje Polska?” – zastanawia się w swoim najnowszym reportażu niemiecka dziennikarka Anette Dittert. Pytanie jest tylko formalnością, bo od pierwszych sekund filmu odpowiedź jest jasna: Polska dryfuje w stronę ultraprawicowego faszyzmu.
„Polska w listopadzie 2017 r. Prawicowo-narodowe ugrupowania wezwały do marszu i 50 tys. osób odpowiedziało na ich apel. Ich okrzyk bojowy: Wyjść z Unii Europejskiej! Ich przeciwnik: liberalna Europa Zachodnia. Mentalna mobilizacja na rzecz walki o białą, katolicką Polskę. UE jako wróg i przeciwnik. Nowy obraz świata, który stworzył lider Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński” – takim komentarzem rozpoczyna się nowy reportaż zrealizowany przez Anette Dittert dla telewizji ARD. Właściwie już te pierwsze zdania, połączone z sugestywną zbitką...
Zmiany i ustępstwa poczynione przez stronę polską w odniesieniu do reformy sądownictwa nie zadowoliły wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej Fransa Timmermansa. W grze jest jednak ciągle całe spektrum opcji, od przekazania sprawy Radzie Unii Europejskiej po wycofanie wniosku przez Komisję.
Dzień 14 maja miał być datą przełomową w sporze polskiego rządu z Komisją Europejską. W rzeczywistości dowiedzieliśmy się tylko tyle, że dotychczasowe ustępstwa polskiego rządu są niewystarczające, by KE zdecydowała się na wycofanie wniosku o rozpoczęcie procedury określonej w art. 7 Traktatu o UE. Druga informacja jest taka, że zaczyna się wyczerpywać cierpliwość strony polskiej i pojawia się oczekiwanie, by Komisja przedstawiła jakąś konkretniejszą wizję tego, jak wyobraża sobie kompromis z...
Barack Obama musiał po prostu być, nie robiąc nic specjalnego, by wzbudzać powszechny zachwyt i mieć zasługi dla budowania „pokoju na świecie”. Jeśli miałby choćby połowę osiągnięć Donalda Trumpa, to liberalne elity unosiłyby się pół metra nad ziemię przez całe jego dwie kadencje.
Wniosek 18 republikańskich senatorów o przyznanie Pokojowej Nagrody Nobla Donaldowi Trumpowi okaże się zapewne wołaniem na puszczy. Trzeba powiem dużej dozy idealizmu i naiwności, by uznać komitet noblowski za ciało politycznie neutralne, które nie bierze pod uwagę ideologicznej afiliacji danego kandydata albo jego koloru skóry.
Baracka Obamę można postrzegać jako genialnego polityka, ale tylko jeśli przyjmiemy teorię polityki, w której liczy się przede wszystkim kreowanie wizerunku. W tym Obama był...
Radykałowie dokonujący rewolucji w 1968 r. za wszelką cenę chcieli zniszczyć zastany porządek, nie wiedząc nawet, co pojawić ma się w jego miejsce. Sami jednak nigdy nie cofali się przed zdobywaniem politycznej władzy i wykorzystywaniem jej do przeobrażania społeczeństwa na wzór swojej ideologii.
Całość może trwać nawet mniej niż minutę. Pewien wzór opowieści o roku 1968 wryty jest głęboko w umysł każdego współczesnego konsumenta popkultury. W podkładzie muzycznym najlepiej „All Along the Watchtower” w wykonaniu Jimmy’ego Hendrixa, do tego zbitka obrazów: helikopter lądujący w Wietnamie, studenci na ulicach Paryża w kłębach dymu ścierający się z policją, ludzie umykający przed gąsienicami czołgu w Pradze, Martin Luther King na jednym z marszów Ruchu Praw Obywatelskich, machający do...
Propozycja budżetu zaproponowana 2 maja przez Komisję Europejską jest dużo bardziej korzystna dla Polski niż wieścili to pesymiści. Teraz jednak przed polskim rządem negocjacje, w ramach których można sporo zyskać i sporo stracić.
O tym, że budżet zaproponowany przez Gunthera Oettingera nie jest dla Polski zły, świadczy chociażby reakcja polskich władz na jego ogłoszenie. Jacek Czaputowicz brał nawet w obronę komisarza odpowiedzialnego za finanse, stwierdzając, że spadająca na niego krytyka nie zawsze jest zasłużona. Poza tym, jeśli przypomnimy sobie, jak o swoich wyobrażeniach unijnego budżetu mówił premier Mateusz Morawiecki, to zobaczymy, że pod wieloma względami propozycja KE odpowiada postulatom polskiego premiera.
O co toczy się gra
W styczniu tego roku gazeta „Financial...
Sprawa Alfiego Evansa poruszyła serca i sumienia ludzi w całej Europie. Za niespełna dwuletnim chłopcem, którego dalsze życie nie miało sensu według brytyjskich lekarzy, wstawili się papież Franciszek, szef Parlamentu Europejskiego Antonio Tajani i prezydent Rzeczypospolitej Andrzej Duda. Dla wielu niezrozumiała była determinacja, z którą dążono do tego, by życie Alfiego zakończyło się jak najszybciej.
Syn Toma i Kate Evansów Alfie przyszedł na świat 9 maja 2016 r. Jego przypadek budził ogromne emocje wśród społeczeństw całej Europy od czasu, gdy personel szpitala Alder Hey, w którym Alfie przebywa od początku 2016 r., wszedł w spór z rodzicami dziecka dotyczący przebiegu jego dalszego leczenia. Według lekarzy, kontynuowanie terapii było bezzasadne, Alfie znajdował się w stanie „...
Uchwalony przez amerykański kongres i oczekujący na podpis prezydenta Trumpa tzw. JUST Act (447 act) nie zawiera żadnych prawnych narzędzi, za pomocą których Polska mogłaby zostać zmuszona do zwrotu bezspadkowego mienia pożydowskiego, które przejął skarb państwa. Niezależnie od tego ta kwestia może mieć duży wpływ na polską politykę zagraniczną i nasze stosunki z USA w najbliższych latach.
Paradoks medialnej burzy (mającej miejsce w Polsce, bo w USA właściwie się o sprawie nie mówi) wokół tzw. JUST Act (Justice for Uncompensated Survivors Today) polega na tym, że nie wprowadza ona właściwie niczego nowego względem Deklaracji z Terezinu z 2009 r., o której wówczas właściwie się nie mówiło. W imieniu rządu Donalda Tuska podpisał ją Władysław Bartoszewski, wtedy sekretarz stanu w...
Rola polskich legionistów i „ojczulka” Bema w wydarzeniach z 1848 roku jest na Węgrzech dla wszystkich jasna. Ta rewolucja wiąże się z Polakami i wspólne obchodzenie tego święta budzi bardzo pozytywne emocje, bo jeszcze raz przypomina gen. Bema, ponad 4 tysiące polskich legionistów – mówi ambasador Orsolya Zsuzsanna Kovács. Rozmawia Maciej Kożuszek
Wyniki ostatnich wyborów na Węgrzech są do pewnego stopnia zaskoczeniem. Wśród ludzi niechętnych Viktorowi Orbánowi i jego ugrupowaniu długo funkcjonowała narracja, że duża frekwencja może zdecydować o słabszym wyniku Fideszu. Jak można zinterpretować ostateczny wynik wyborów?
W dniu wyborów już przed południem było wiadomo, że frekwencja będzie wysoka, gdyż w porannych godzinach odnotowano wielką aktywność wyborców. Rzeczywiście, wiele...
Przesłuchanie właściciela Facebooka przed amerykańskim Kongresem jest wydarzeniem bezprecedensowym. Mainstreamowe media opowiadają jednak tylko część historii. Tak naprawdę liberalne elity mają pretensje do Zuckerberga nie o to, że jego firma wpływa na politykę, ale o to, że utracił on nad nią kontrolę, a narzędzie wpadło w ręce tych, którzy nie mieli go używać.
Afera dotycząca Facebooka wybuchła w połowie marca. Okazało się, że personalnymi danymi użytkowników portalu społecznościowego mogą dysponować niezależne firmy, opracowujące aplikacje współpracujące z serwisem. Większy problem polega na tym, że w ten właśnie sposób dane trafiły do firmy Cambridge Analytica, która miała zajmować się manipulacją nastrojami wyborczymi przed referendum w sprawie brexitu i kampanii prezydenckiej w...
Terroryści z Hamasu znów rzucają wyzwanie Izraelowi. Przywódcy grupy liczą, że śmierć Palestyńczyków z rąk izraelskiej armii po raz kolejny zmobilizuje poparcie społeczności międzynarodowej. Jedynym alternatywnym rozwiązaniem kryzysu jest wywołanie kolejnej wojny z Izraelem.
Protesty rozpoczęły się 30 marca. Kilka tysięcy Palestyńczyków uczestniczyło w demonstracji w pobliżu granicy pomiędzy Strefą Gazy a Izraelem. Co najmniej 15 osób zginęło podczas prób szturmowania granicy, a według palestyńskich władz 1000 osób miało ponieść rany. Izraelskie służby podają w wątpliwość te liczby i zaznaczają, że do zapanowania nad tłumem użyto gazu łzawiącego i gumowych kul. Ostra amunicja została wykorzystana tylko wobec bojowników Hamasu, którzy rzucali kamienie, płonące opony i koktajle Mołotowa...
20 kwietnia tego roku minie równo pół wieku od momentu, gdy brytyjski polityk Enoch Powell wygłosił przemówienie przestrzegające przed niekontrolowanym napływem imigrantów. Oskarżony o rasizm, sianie nienawiści i obskurantyzm miał przeciwko sobie lewicę, prawicę i lobby przedsiębiorców, liczących na tanią siłą roboczą. Po swojej stronie miał tylko prawdę. Po 50 latach widać to tylko wyraźniej.
„Kiedy patrzę w przyszłość, ogarnia mnie trwoga. Jak ów Rzymianin zdaję się widzieć »rzekę Tyber spienioną krwią«” – te słowa, wypowiedziane przez Enocha Powella, polityka partii konserwatywnej, w 1968 roku w Birmingham, złamały jego karierę polityczną. W dokumencie nakręconym przez BBC w 2008 r., na czterdziestolecie mowy o „rzekach krwi”, cała paleta ekspertów opowiada o fali nienawiści wobec...
Dla miliona Polaków, którzy żyją i pracują w Wielkiej Brytanii, życie się nie zmieni. Te osoby zachowają wszystkie prawa, na przykład związane ze świadczeniami, które otrzymują. Co ważne, taką wiadomość przekazał Boris Johnson ministrowi Czaputowiczowi. Mamy nadzieję, że te osoby w Wielkiej Brytanii pozostaną – mówi w rozmowie z „Gazetą Polską” ambasador brytyjski w Polsce Jonathan Knott
W europejskiej opinii publicznej ciągle pojawiają się głosy, że proces związany z brexitem może jeszcze zostać zahamowany. Czy taki wariant w ogóle wchodzi w grę?
Teoretycznie taka możliwość jeszcze istnieje. W tym zdaniu podkreśliłbym jednak słowo „teoretycznie”. Aby ten proces, który już się toczy, został zatrzymany, musiałoby się zdarzyć coś zupełnie wyjątkowego. Mogę powiedzieć, że...
Zdjęcie z funkcji Rexa Tillersona pokazało, że Donald Trump priorytetowo traktuje politykę zagraniczną. Nowy sekretarz stanu – Mike Pompeo ma zapewnić wspólny front w dyplomacji Białego Domu.
W niedawnych zmianach w amerykańskiej administracji najmniej zaskakujące było to, że Rex Tillerson pożegnał się ze swoim stanowiskiem. Zaskoczeniem okazał się moment, w którym do zmiany doszło, bo w ostatnich tygodniach wydawało się, że współpraca pomiędzy szefem dyplomacji a prezydentem układa się poprawnie. Dla znających charakter i dotychczasowy sposób zarządzania Donalda Trumpa mniej zaskakujący musiał być styl, w którym zmiana została przeprowadzona. Znowu centralną rolę odegrał tweet prezydenta. To z niego, według wielu dziennikarzy, Rex Tillerson miał się dowiedzieć, że nie jest już...
Specjalna komisja śledcza, na czele której stoi były szef FBI Robert Mueller, do tej pory nie znalazła dowodów na to, by Donald Trump współpracował z Rosją podczas kampanii wyborczej. Nie zmienia to jednak faktu, że jej działania podkopują zaufanie do prezydenta i powiększają i tak już spory chaos w amerykańskiej polityce wewnętrznej.
Zespół śledczych, na czele którego stoi prokurator Robert Mueller, działa od maja 2017 r. Do tej pory w wyniku śledztwa postawiono zarzuty kilkunastu osobom i podmiotom ze strony rosyjskiej. Do winy przyznało się też pięć osób, m.in. były doradca Trumpa George Papadopoulos, były doradca ds. Bezpieczeństwa Narodowego Michael Flynn i związany z kampanią Trumpa Rick Gates. Najpoważniejsze zarzuty dotyczą byłego szefa kampanii obecnego prezydenta USA Paula...
Premierowi Mateuszowi Morawieckiemu skutecznie udało się nawiązać dialog z Komisją Europejską. – Temperatura tego sporu opadła. Rozmawiamy o faktach – mówił.
Wystarczy spojrzeć na intensywny kalendarz spotkań przedstawicieli polskiego rządu z władzami Komisji, aby zrozumieć, jak priorytetowo polskie władze traktują sprawę art. 7. Zaczęło się od rozmów Mateusza Morawieckiego z Jeanem-Claude’em Junckerem. Szef polskiego MSZ-etu dwukrotnie spotykał się z Fransem Timmermansem, a przy okazji ostatniego nieformalnego szczytu Rady Europejskiej w Brukseli Mateusz Morawiecki rozmawiał z wiceprzewodniczącym Komisji ponad dwie godziny. Na 8 marca zaplanowano kolejne spotkanie polskiego premiera z szefem KE, jest ono o tyle ważne, że Mateusz Morawiecki zadeklarował, iż do tego czasu gotowa...
Dla wszystkich od dawna jest jasne, że na poziomie gospodarczym, geopolitycznym czy w kwestiach bezpieczeństwa Niemcy i Polska wzajemnie się potrzebują. Najważniejszym pytaniem nie jest jednak to, czy dobre relacje są potrzebna, ale to, jaką cenę obydwie strony są gotowe za nie zapłacić.
W relacjach niemieckiej kanclerz z premierem Mateuszem Morawieckim widać to, co wcześniej było już zauważalne w rozmowach z Komisją Europejską. Ocieplenie stosunków to do pewnego stopnia zasługa zmian personalnych w polskim rządzie i bardziej otwartego, nastawionego na dialog podejścia w polityce zagranicznej. Najważniejsza zmiana dotyczy jednak czegoś innego. Zarówno Bruksela, jak i Berlin dokonały rachuby politycznej, z której wynika, że nie ma co liczyć na szybką zmianę rządu w Polsce i przejęcie...
Unijne elity po raz kolejny pokazały, że nic nie liczy się dla nich tak jak posiadanie właściwych poglądów i przynależność do odpowiedniej politycznej rodziny. Europosłowie, głusi na obelgi Guya Verhofstadta, pokazali jednocześnie niespotykaną determinację, aby odwołać Ryszarda Czarneckiego z funkcji wiceprzewodniczącego parlamentu UE.
Parlament Europejski to instytucja, która traci na znaczeniu i prestiżu, oddając swoje kompetencje na rzecz innych europejskich ośrodków władzy. Mimo to rosną jednocześnie ambicje PE, aby zajmować się coraz szerszym zakresem w różnych kwestiach. Tak było w sprawie Ryszarda Czarneckiego, w której PE postanowił ukarać jednego ze swoich europosłów na podstawie jego wypowiedzi, która miała miejsce w jego ojczystym kraju. Ten precedens sprawił, że PE został...
Obok Żydów to Polacy byli ofiarami nazistów, a przede wszystkim stworzyli ogromny ruch oporu, którego wielkim, bohaterskim wysiłkiem było Powstanie Warszawskie w 1944 roku – mówi dr Seth Frantzman.
Niedawno na łamach anglojęzycznego pisma „The Jerusalem Post” opublikował Pan tekst, w którym przybliża Pan czytelnikom los polskiego narodu, zwraca Pan uwagę, że Polska była państwem, które stawiało opór nazistom, że w Polsce nie było ochotników do dywizji Waffen SS, których w Belgii znalazło się 40 tys. Wreszcie tłumaczy Pan, że Polacy mają prawo być wzburzeni, gdy ktoś używa określenia „polskie obozy zagłady”. Dlaczego czuł Pan potrzebę napisania takiego tekstu?
Postanowiłem go napisać, bo miałem wrażenie, że po tym, gdy wybuchły emocje związane z ustawą, wiele osób wypowiadających się w...