Mały światek Kingi – Ki

Ki, czyli Kinga – tak skraca się w filmie wszystkie imiona, nie radzi sobie z trzyletnim synkiem Pio (trusiem), z jego ojcem Anto (nim), który odchodzi, bo jest wygodny i nieodpowiedzialny. Zarazem dziewczyna próbuje podbić świat. Pozuje nago na ASP i zabiera tam synka. Uroiła sobie, że będzie artystką, zrobi performance, uruchomi „strategię feministyczną w drodze do sukcesu”, nakręci serię wywiadów z cyklu „oszustwa prawdy”. Koronnym obrazem jest ona w klatce – chodzi o ograniczenia, jakimi są dla niej synek, kobiecość, macierzyństwo. Reżyser Leszek Dawid umiejętnie wpisał studium charakteru Ki w nową sytuację społeczną. Ki przelotnie wiąże się z mężczyznami, przebywa w towarzystwie koleżanek, z nimi pije, przypala, to one wspierają ją w jej szaleństwach i nierealnych projektach. Pozwalają u siebie pomieszkiwać, pożyczają pieniądze, robią zakupy, sprzątną, pilnują dziecka. Wykorzystując Pio (dobry mały Małecki), Ki czyni sobie ziemię poddaną – synkiem terroryzuje znajomych.