Blisko i daleko

Termin „Bliski Wschód” może mieć w Polsce różne znaczenia. Może też rodzić nieporozumienia...  Ilustracją owych nieporozumień może być stara anegdota: do szemranego człowieczka zwraca się reporter z pytaniem: „Co sądzi pan o stosunkach na Bliskim Wschodzie? ”, a ten wypala: „Pal sześć Kijów, ale Lwów obowiązkowo musi być nasz!”. I właśnie o takim Bliskim Wschodzie (bliskim, nie znaczy od razu miłym czy przyjaznym) opowiada Łukasz Warzecha w cyklu wywiadów zawartych w tomie „Między Pekinem a Berlinem”. Rozmówcami autora są analitycy Ośrodka Studiów Wschodnich, instytucji nieco mitycznej, realizującej po trosze funkcje białego wywiadu. Obecny dyrektor Olaf Osica chwali się wprawdzie nieuwikłaniem Ośrodka w bieżącą politykę wewnętrzną, co jest zasługą założyciela OSW Marka Karpa, którego tajemnicza śmierć nie została do tej pory wyjaśniona, ale fakty są takie, że Ośrodek podlega bezpośrednio premierowi, a jego pracownicy nieraz zasilali ekipę rządzącą – dość wspomnieć