Przekaż 1,5% na media Strefy Wolnego Słowa. Dziękujemy! Przekaż TERAZ » x

Czysta poezja i śmierć

Dodano: 28/07/2015 - Nr 30 z 28 lipca 2015
Rozkwitają i więdną na oczach świata, który za późno spostrzega, że szło o tragedię. Wybrańcy bogów umierają młodo. „Czas ołowiu”, przebój Budki Suflera A.D. 1982, przypominał tych, którzy pięknie rozbłyśli, by odejść przedwcześnie: Jenis J., Jimmy M., Jimmy H., Anna J., Steve McQ., John L., Elvis P. Zbrakło na liście Mecury’ego czy Cobaina – straceńców następnych dekad. I oczywiście Amy Winehouse (1983–2011). Nie była gwiazdą mojego pokolenia, nasze śpiewające panie ubierały się jak pensjonarki, a pierwsi rockmani nosili krawaty. Amy, wychudzone czupiradło z ostrym makijażem, w mini i z absurdalnie natapirowanym kokiem wyglądała niedorzecznie. Dopiero głos, mroczny, głęboki, którym wyśpiewała choćby „Rehab” (a swoją drogą, kto z uczniów polskich szkół wiedział, że chodzi o „odwyk”?), zdradzał, z jakim talentem mamy do czynienia. Soulowym, jazzowym, tekściarskim. Media, raczej z satysfakcją niż ze współczuciem, mówiły, że jest największym swym wrogiem i popełnia
     
36%
pozostało do przeczytania: 64%

Artykuł dostępny tylko dla subskrybentów

SUBSKRYBUJ aby mieć dostęp do wszystkich tekstów www.gazetapolska.pl

Masz już subskrypcję? Zaloguj się

* Masz pytania odnośnie subskrypcji? Napisz do nas prenumerata@gazetapolska.pl

W tym numerze