Historia uwikłania

250 lat temu, 25 listopada 1764 roku, miała miejsce koronacja króla Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Stanisław Antoni Poniatowski, od tej pory już jako król Stanisław August, rozpoczynał panowanie, które trwało dokładnie 31 lat, do 25 listopada 1795 r. Wybór obu dat nie był dziełem przypadku, to dzień imienin Katarzyny II. Data koronacji była wyrazem wdzięczności młodego króla wobec carycy 31 lat później król, podpisując akt abdykacji, legitymizował III rozbiór Polski. Te dwie daty stanowią klamrę spinającą jeden z największych dramatów w naszej historii. A miało być tak dobrze Stanisław August przez lata był nazywany zdrajcą i grabarzem niepodległości I Rzeczypospolitej. Czy słusznie? Sama Katarzyna mówiła, że jest to „człowiek odpowiedni”, mając na myśli, rzecz jasna, uległość wobec Rosji. W podobnym tonie wypowiadał się król Prus Fryderyk II Wielki. Początek panowania to niezwykły dynamizm reform inicjowanych przez młodego władcę i jego wujów, książąt