Afonia

Jeszcze ciszej! – mów szeptem bądź ledwie słyszalny Bo szept twój – tego ucz się! – ma być dotykalny Szeptem mówią do ciebie dęby szypułkowe   Rzucają czarny wieniec na twą martwą głowę Liście spadają lecą na jesiennym wietrze Szeptem mówi do ciebie poranne powietrze Oraz martwa jabłonka – ta przy dzikim winie I tak świat się tłumaczy w ostatniej godzinie