Donald Apostata i kapłani z Czerskiej

Uzyskanie przez Donalda Tuska stanowiska przewodniczącego Rady Europejskiej rzuca nowe światło na niektóre jego wcześniejsze posunięcia, które wydawały się w swoim czasie trudne do wytłumaczenia. A zatem dopiero teraz możemy lepiej zrozumieć np. prawdziwy sens jego głośnej, zaskakującej deklaracji: „nie będziemy klękać przed księdzem” Partia Tuska była wszakże wcześniej uważana za konserwatywną, prawicową i wręcz blisko związaną z Kościołem. Wystarczy przypomnieć specjalne doroczne rekolekcje w krakowskim sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, w których gremialnie brali udział czołowi politycy PO. Tymczasem ostatnie lata to okres wzmożonej ofensywy rządu Platformy i PSL przeciwko Kościołowi, i to na kilku frontach: od gender po finansowanie Kościoła. Teraz widać, że Tuskowi chodziło zapewne o zyskanie przychylności tak przecież wpływowych w Brukseli środowisk antychrześcijańskich. Boni na szpicy Jednym z priorytetów w tej ofensywie były niewątpliwie