Hobby: zmartwychwstanie

Oczywiście ewoluował. Ostro zabiegał o pozycję Brytanii w świecie zimnej wojny, grał z Amerykanami, walczył z Sowietami i Chinami, potem czynił gesty odprężeniowe. Teraz tępi mniejszych przeciwników globalnego ładu, terrorystów i szaleńców z tzw. państw zbójeckich. Bonda zmieniali też aktorzy. Sean Connery zrobił zeń urzekającego macho, Roger Moore zdystansowanego błazna, Bond Pierce Brosnana był wszystkim, tylko nie wojownikiem. Dopiero Craig, aktor o fizjonomii plebejskiej, uczynił agenta 007 sprinterem, strzelcem, nurkiem, poranionym i zdradzonym żołnierzem, który walczy o sprawę, ale i własną głowę. Tak jest w „Skyfall”. Życie, nawiasem mówiąc, dopisało filmowi niesamowitą puentę. Na premierze Craig, podtrzymywany przez żonę, pocił się i słaniał. Ciężko być nadczłowiekiem, nawet w kinie. Film zaczyna się umieraniem. Po wielkim pościgu na motocyklach po ceglanych dachach, w szybie windy, Bond, zestrzelony, być może celowo, przez własną agentkę (Harris), spada do wartkiej rzeki.