Nie chcemy kraju bankruta

Różnice najlepiej obrazować przykładami. Jeżeli miałbym w skrócie podać zasadnicze różnice w traktowaniu zagadnień gospodarczych przez obecną ekipą rządową i opozycję parlamentarną, to wskazałbym na dwa zdarzenia. Cztery lata temu, we wrześniu 2008 r., gdy zaczynał się kryzys finansowy i upadał bank Lehman Brothers, urzędujący premier zapowiedział podczas Forum Ekonomicznego w Krynicy wprowadzenie euro jako waluty w naszym kraju już w 2011 r. Agencje podały wówczas: „Składam przed przedsiębiorcami obietnicę, że naszym celem jest przystąpienie do strefy euro w 2011 r”. Zdarzenie drugie: w tym samym roku ówczesny minister skarbu, po roku bezczynności na urzędzie, „został zaskoczony” negatywną decyzją Komisji Europejskiej wobec sektora stoczniowego nakazującą zwrot pomocy publicznej. Minister ten bez dyskusji wdrożył tę decyzję i zlikwidował sektor przemysłu. Po kolejnych trzech latach został nagrodzony posadą w spółce Skarbu Państwa, z wynagrodzeniem rzędu 100 tys. zł miesięcznie.