Chaos pierwszych lat. Problemy na drodze scalania odrodzonego państwa

I wojna światowa przyniosła Europie koniec imperialnego porządku ustanowionego w XIX w. i upadek wielonarodowych monarchii. Wśród nowych państw, które powstały na jego gruzach, Polska wyróżniała się szczególnie dużymi różnicami w rozwoju społecznym i gospodarczym terenów, które weszły w jej skład. Nowe państwo, które zaczęło się tworzyć jesienią 1918 r., nie miało jeszcze ustalonych granic. Ich kształtowanie zakończyło się dopiero w czerwcu 1922 r. po włączeniu do Polski wschodniej części Górnego Śląska. Łączenie ziem dawnego zaboru rosyjskiego, pruskiego i austriackiego było przedsięwzięciem karkołomnym. Na terenie każdego z nich obowiązywał inny system administracyjny, prawny i transportowy. Trzy różne organizmy Podstawą transportu były koleje, ale w każdej z trzech części kraju ich system mocno się różnił i to nie ze względu na gęstość sieci. O ile na ziemiach zaboru pruskiego rozstaw szyn wynosił 1435 mm, o tyle w Rosji było to 1524 mm (część