Żelazna 97. Najpewniejszy adres Ireny Sendlerowej

Irena Sendlerowa powiedziała kiedyś, że w okupowanym kraju łatwiej było ukryć czołg pod dywanem niż żydowskie dziecko. Szefowa Referatu Dziecięcego „Żegoty”, która wyprowadziła z getta setki dzieci i znalazła dla nich kryjówki, z pewnością musiała spotykać się ze strachem czy odmową motywowanymi chęcią przeżycia. Ale jeden adres w Warszawie był pewny – to miejsce, którego furta zawsze była uchylona – klasztor sióstr franciszkanek Rodziny Maryi przylegający do murów getta przy ulicy Żelaznej 97. Dzięki odważnej decyzji i strategii przełożonej prowincjalnej, matki Matyldy Getter, stał się on pierwszym punktem przerzutowym dla zagrożonych Żydów – dorosłych i dzieci. W chwili wybuchu wojny matka Getter miała prawie 70 lat, była więc w wieku, w którym naturalne jest odejście na emeryturę, zwłaszcza po tak pracowitym życiu, wypełnionym pracą na rzecz ubogich, zakładaniem przedszkoli i sierocińców – taki był przecież charyzmat jej rodziny zakonnej, założonej w 1858 r.