Wygrać niemożliwe

Pracę Wojciecha Roszkowskiego należy polecić wszystkim tym pętakom, którzy po stu latach próbują szarpać Marszałka za nogawki, mniej lub bardziej świadomie podążając koleinami propagandy endecji, a następnie komunistów. Przywódca nie był człowiekiem bez skazy, ale zrealizował swój podstawowy cel – uwolnił Polskę po 123 latach niewoli, a dokonawszy tego, uniknął pokusy dyktatury, oddając władzę demokratycznie powołanemu parlamentowi. Przy czym wygrana w 1918 r., w najważniejszej bitwie w historii świata, jest jedną z trzech głównych zasług. Pierwszą jest trafne przewidzenie losów wielkiej wojny, którą zaczynał u boku państw ententy, a kończył w szeregach zwycięskiej ententy. W dodatku dzięki stworzonej armii, kiedy w warunkach korzystnej koniunktury politycznej zmartwychwstała Polska, dysponowaliśmy siłą zdolną ją obronić. Prawica o takiej sile nie mogła nawet marzyć! Swego czasu pisałem o cudzie listopada, praca Roszkowskiego go potwierdza, „terrorysta, który z