Drugie przykazanie Miłości

Polskie kino religijne ruszyło praktycznie dopiero po 1989 r., nadal raczkuje, a zajmuje się raczej osobami i odkłamywaniem historii niż fenomenem wiary. Była w naszym kinie św. Faustyna i brat Albert; najwięcej ekranowych wejść miał JP II – rzymski namiestnik, a zarazem wcielenie polskiego losu. Film o uwięzieniu Prymasa Tysiąclecia pokazywał sytuację Kościoła w czasach stalinizmu, a zapis posługi i męczeństwa ks. Popiełuszki – sytuację wierzących w schyłkowym PRL. Do filmu o ojcu Maksymilianie Kolbe na początku lat 70. przymierzał się Wajda. Zanussi nakręcił w 1991 r. „Życie za życie”, koncentrujący się na niesłychanym w kacetach i gułagach czynie franciszkanina. Michał Kondrat w najnowszym fabularyzowanym dokumencie „Dwie korony” próbuje ukazać także dzieciństwo i młodość Kolbego, jego energię w upowszechnianiu wiary za sprawą wydawnictw i radia, w Polsce i Nagasaki. Przypomina jego humor, ofiarność, zaradność w budowaniu społeczności zakonnej w Niepokalanowie.