Edward Mizikowski – Solidarny i Niepodległy

Kilka dni temu pożegnaliśmy Edka Mizikowskiego. Na pogrzebowej mszy w katedrze polowej Wojska Polskiego obok marszałka Sejmu Kornela Morawieckiego, wicepremiera Mateusza Morawieckiego, ministra Antoniego Macierewicza i szefa Urzędu Kombatantów Janka Kasprzyka byli przyjaciele z podziemia oraz działacze Solidarności. Patrząc na obecnych, na siwe głowy, przygięte wiekiem plecy, miałem poczucie, że to szczególna cząstka Polski. Większość z nich w III RP nie zrobiła karier, nie poszła w zaszczyty, nie odcinała kuponów z tytułu pięknych biografii. Wielu z nich, tak jak zmarły Edward, należy do najcenniejszej polskiej sztafety pokoleniowej. Dziadkowie u Piłsudskiego, ojcowie w AK lub w NSZ, oni w Solidarności. Pookrągłostołowa Polska nie chciała o nich pamiętać. Docenił ich dopiero, przyznając odznaczenia, śp. Lech Kaczyński. Wspominając odwagę Edka w stanie wojennym, jego brawurowe akcje w obronie uwięzionych kolegów, potem obronę krzyża na Krakowskim Przedmieściu, trzeba