Navigare necesse est

„Już po uropie?” – brzmi pytanie w modelowej letniej rozmowie. Jeśli odpowiedź jest twierdząca, kolejne brzmi: „Gdzie byliście?” Podróż to nieodłączny wyznacznik wakacji czy urlopu. Odpoczynek od codziennych obowiązków kiepsko wychodzi w codziennych dekoracjach, dlatego pakujemy się i ruszamy... W podróż? Mój kumpel Rufus, który spędził kilka miesięcy, polując w Górach Skalistych, kilkakrotnie wędrował za Kołem Podbiegunowym i wciąż szuka nowych wyzwań w tym „wyprawowym” zakresie – jest wzorcowym przykładem postrzegania podróży jako zmiany. W „cywilu” pracownik naukowy (oczywiście chudy okularnik) zajmujący się nanotechnlogią, ruszając „w dzicz”, szuka dopełnienia i rzuca wyzwania: szufladkowaniu, ograniczeniom, słabościom. Dla innego z moich przyjaciół, Łukasza, podróż to sposób na życie i zawód. Przejazd rowerem przez jordańską pustynię, prowadzenie z Indianami z peruwiańskiej dżungli szkoły przetrwania czy próby zrozumienia mentalności koczowników podczas wypraw